نويـد آغـاز بهـار، هميشـه دلنشـين ترين خاطـره ى دوران كودكى مـا بوده اسـت. بهـار هدیه ای الهى اسـت كه هر سـال بـرای مـا و طبیعت تجدید مى شـود تـا برگ هـاى فرسـوده ى وجودمـان را تكانـده و جوانه هـاى تـازه اى بـر قامت مـان برويانيـم. بـراى عقب نمانـدن از قافلـه ى بهـار بايد درس دگرگونـی، شـکوفایی و نشـاط را از طبيعت بیاموزیـم؛ چرا كه زندگى مجموعـهاى از بهارهایـی اسـت که سـرمای زمسـتان را آهسـته آهسـته می زداينـد. اگرچـه بيشـتر ما عـادت كرده ايـم كه ایـن تغییر بـاور نکردنی فصلهـا را جـزو اتفاقـات عـادی و طبیعـی زندگـی بـه حسـاب آوريـم و تنهـا به شـوق گرم شـدن هوا، كم كـردن بالاپوشهـا و اسـتفاده از طبيعت زيبـاى بهـارى از ايـن فصـل زيبـا اسـتقبال كنيـم و كمتـر كسـى از مـا بـه عمـق اسـرار آميـز ایـن اتفاقات طبیعی و جوی و به شـيوه ى شـگفت انگيز طبيعـت، انعکاس سـایه آفتاب و آب شـدن بـرف کوه ها و جاری شـدن آب حیات در رودخانه ها فکر می کند و اگـر چـه كمتـر كسـى از مـا بـه تکاپـوی طاقت فرسـاى جوانه ها درزيـر خاك بـراى شـكافتن دل نمناک خاک و ديـدن روی تابان خورشـید و بـه ايـن كه چگونـه ثمره ى ايـن تلاش به گسـتراندن فرشـى از رنگ سـبز بـر زمیـن و پهن كردن بسـاط بهـار در تن یـخ زده ی آن منجر مى شـود، فكر كـرده اسـت، اميدواريـم با گراميداشـت ايـن معجزه ى زيبـاى طبيعت که بسـان خورشيدى با ظاهرشـدن بيشتر در آسـمان و آب كردن دل يخ زده ى زميـن بـا پرتوهـاى طلائى اش عشـقش را بـه زمين بـه اثبات مىرسـاند، مـا نيـز با اسـتقامت در ارائه ى تصويرى زيبـا و دل انگيز از فرهنـگ       ايرانى عشق خود را به انتقال فرهنگ زیبای ایرانی و حفظ هویت ملی در فرزندان خانواده    های مهاجر  به اثبات برسانیم