من با کودکم خوشم والد، بالغ و کودک من

فکـر میکنـم درسـت وقتـی بـه دنیـا آمـدم بالـِغ مـن تصمیـم گرفت کـه فوت کنـد.يكى از روزهـای آخـر تیرمـاه بـود از آن روزهایـی کـه آدم از عرق کـردن و تشـنگی جـان بـه لـب میشـود و هیچکـس حوصله ی یـک نفر دیگر را نـدارد. نـوزاد نحیـف و لاغری بـودم که حتی خـوب گریه کـردن را هـم بلـد نبـودم و به جای گریـه،صـدای نالـه ونق نـق ازدهانـم بیـرون می آمـد و اینطـور کـه بزرگترهـا میگوینـد

یرای مطالعه ادامه مقاله کلیک نمایید