همدلى از ديدگاه زيست شناسى و روانشناسى

محمدجعفر صفایى
دانشجوی دکتراى روانشناسی دانشگاه تهران (کیش)

چکیده: زندگی اجتماعی موجودات زنده، توان مضاعفی را به
آ نها داد تا بتوانند نه تنها در برابر دشمنان طبیعی و غیرطبیعی
قدرت بیشتری از خود به نمایش بگذارند، که به آنان فرصت های
عمیق و شگرفی برای هم افزایی دانایی و عاطفی بخشید. در واقع
یکی از مهم ترين حلقه های اتصال حیواناتی که به شکل گروهی
و گله ای در کنار هم زندگی می کنند، همدلی است. در راستای
فرگشت موجودات زنده از تقریبا چهار میلیارد سال پیش تاکنون
تنها پستانداران با داشتن سیستم لیمبیک، تمایل یافتند تا از
زادگان خود حمایت کنند و محیط امنی را برای آنها بوجود آورند
و بی شک برای ارتباط با دیگری می بایست نه تنها توانایی درک
حضور او را داشته باشند، که در بسیاری از مواقع نیز فهمیدن و
پیش بینی عواطف و هیجانات دیگری، اهمیت بسزایی یافت. از
این رو در این مقاله، مفهموم همدلی را از زوایای مختلفی چون
زیست شناسی – بویژه فرگشت مغز – روا نشناسی اجتماعی و ادبیات
غنی زبان فارسی پی خواهیم گرفت

برای مطالعه کامل مقاله کلیک نمایید